Doorgaan naar hoofdcontent

Het spijt me

Het spijt me dat we geen leuke dingen meer doen, en dat ik je geen kaartjes meer stuur. Sorry dat ik je verjaardag vergeten ben, en niks van me liet horen. Sorry voor al je onbeantwoorde appjes en smsjes, met data om af te spreken. Data die me aanvliegen, en me vertellen dat het niet kan omdat, áls ik al tijd had, ik er de kracht niet voor heb en liever ga slapen dan mn energie in jou te stoppen. Het spijt me dat ik ondertussen andere dingen deed, terwijl jij je verhaal aan het vertellen was. Het spijt me dat ik niet luister naar al je goedbedoelde adviezen. 
Ik vind het ook jammer dat we geen wijntjes meer drinken, dat we nooit meer lange gesprekken hebben, en onbezorgd in een café belanden. Sorry dat ik in plaats van samen te lunchen, nu spitsuur heb en luiers verschoon. Het spijt me dat ik niet naar je tentamens gevraagd heb, toen ik bezig was met overleven. Het spijt me dat ik onze vriendschap heb verruild voor een kluizenaars leven, en dat mijn kinderen jouw plek innemen. Het spijt me voor het afzeggen van onze afspraak, omdat ik weer eens naar het ziekenhuis moest. Het spijt me dat we niet meer samen films kijken, maar dat ik nu op youtube zoek naar slaap methodes. Het spijt me dat de ritjes naar jouw huis, verruild zijn voor ritjes naar specialisten. Het spijt me dat ik nooit reageer, terwijl ik niet eens werk heb. Het spijt me dat we geen avondjes samen in pyama meer doorbrengen op de bank, en dat ik in plaats daar van iedere avond uitgeblust in mn eentje op de bank in slaap val. Het spijt me dat ik je nergens meer bij betrek, en meer contact heb met alle hulpverleners. Sorry voor al die keren dat jij met me wilde bellen, en ik de telefoon liet gaan, omdat ik voor de zoveelste keer mijn kind moest troosten, of zelfs gewoon lusteloos voor me uit zat te staren. Het spijt me dat mijn kerstkaart al 3 jaar via facebook gaat, terwijl jij me trouw een echte blijft sturen. Sorry voor het vergeten van al de dingen waar je me de laatste keer uitvoerig over verteld hebt, en dat ik even niet meer weet wat voor werk je nou deed… of was het nou een opleiding?
Sorry voor mijn afwezige blik, en voor mijn trage antwoorden.


Sorry dat ik mijn eigen leven nu even belangrijker vindt dan dat van jou, en dat ik niet meer langs kom…  Het spijt me dat het leven wat jij hebt, in de verste verte niet lijkt op dat van mij. Het spijt me voor alles wat ik voel, en dat ik even nergens meer in geïnteresseerd ben. Het spijt me dat ik zo’n waardeloze vriendin ben, en dat de prioriteiten die ik stel, niet zijn zoals jij ze graag ziet.
Het spijt me dat mijn kind gehandicapt is.

Het spijt me….

Reacties

  1. Wow, zo herkenbaar! ik zelf moeder van een williamsbeurensyndrome, was/is ook vele vrienden zelfs familie kwijt geraakt doordat ze niet konden begrijpen dat ik ineens anders in het leven stond/staat!! Maar mijn ECHTE vrienden bleven mijn vrienden. we zijn vele verschillende kanten op gegaan.en nog moet ik vaak sorry zeggen. en vergeet ik nog een hoop maar ondertussen zijn ze dat van mij gewend geraakt en komen ze zelf met oplossingen :).. mooie blog trouwens ga zo door !.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.

Populaire posts van deze blog

Wat is Williams- Beuren Syndroom?

Er zijn veel mensen die vragen wat Jesse nou heeft, en waar je aan merkt dat hij gehandicapt is. Hier en daar heb ik het wel eens tussen de regels van m'n blogs door genoemd, alleen heb ik er nooit echt aandacht aan besteed. Daarom schrijf ik nu deze blog, met daarin de aandachtspunten waar wij specifiek tegenaan lopen met Jesse, zodat je een beetje een beter beeld kunt vormen van wat het (voor ons) inhoudt. Het is namelijk ook per williams kind nog heel verschillend hoe de dingen zich uiten. Hartafwijking Op 05-08-2013 is ons zoontje Jesse geboren. Jesse heeft ook nog een ouder zusje; Sarah , van 22-11-11 . Nadat Jesse geboren is heeft hij héél erg véél gehuild. We zijn met hem naar het ziekenhuis gegaan omdat we ervan overtuigd waren dat er iets met hem moest zijn. We hoorden namelijk zelfs zijn hartje kloppen, net zo hard als zijn ademhaling. Toen hij 10 weken oud was, is hij inderdaad in het UMCG beland, met een zeer ernstige hartafwijking. Zijn hart en zijn longslagaders

Overstuur Overspannen Overmacht ... Het houdt niet over.

  Ik rommel in mijn portemonnee om te zoeken naar kleingeld, terwijl ik Jesse bij zijn capuchon vasthoud. Warempel, ik vis nog een paar muntjes uit een vakje. Precies genoeg voor het lawaai apparaat. Samen met hem loop ik naar de kassa, waar ik hem de kleverige centjes laat overhandigen. Zij wisselt ze om voor een 0,50 eurocent en Jesse rent al met zijn lange benen naar het autootje. Zijn fijne motoriek is duidelijk geoefend op school, want het neemt maar twee pogingen in beslag voor het muntje door de gleuf valt. Ik juich voor hem. Hij glundert. Maar nog voor hij het beseffen kan, begint het lawaai autootje te bewegen. Ik lach en hijs hem in het zitje. Zijn gespannen bekkie spreekt boekdelen. Gemengde gevoelens van spanning en vreugde wisselen elkaar af in milliseconden, maar gelukkig overheerst de vreugde. Na een halve minuut kijk ik in een stralende grijns, zoals ik hem ken. Jesse ten voeten uit. Hoe ziet hij mij? Tijdens het wachten film ik zijn reactie tijdens het ritje. Hij bele

The great escape

Aan het geschuifel kan ik horen wie er aan komt. En door het slepende geluid van de kruk weet ik het zeker. Het is mijn overbuurvrouw op plekje 36 van ons veldje. Hijgend hoor ik haar nog op de gang, even een pauze nemend en ik bedenk me geen seconde. Ik grijp mijn spullen en schiet een hokje in waar je een privé wastafel hebt. Net op tijd, want op de gang komt mevrouw-lang-van-draad alweer in beweging. Een kuch en een roggel en ze is er. Ze neemt plaats in het enige overgebleven hokje naast mij, zoals ze dat altijd doet. Maar deze keer zonder mij tegen te komen. Ik zucht voorzichtig. Waarom ben ik zo ontwijkend? Ik kijk mezelf aan in de spiegel. Meestal ben ik juist sociaal en vind ik een praatje maken juist wel leuk. Vooral wanneer ik zie dat het een ander goed doet. Maar deze vrouw heeft problemen. Teveel problemen. Ik wil het even niet meer horen. En ik wil niet nog meer tijd van mijn vakantie weggeven aan een ander. Ik loop zelf al over en kan nog maar net mijn eigen hoofd boven w