Mijn Leven

Hij wilde niet naar school, en toch breng ik hem weg. Bij de kruising van de Mac Donalds rijden we rechtdoor om naar zijn school te gaan, maar wanneer je rechtsaf gaat, rijd je naar Ballorig. Een plek waar Jesse dolgraag is. Hij weet de weg er naartoe uit zijn hoofd. Net zoals vele andere wegen. Voor het stoplicht staan we stil. Het is rood. Dat geeft Jesse de tijd om zijn radartjes razendsnel te laten werken; Ballorig!! Hij bedenkt dat hij dat veel leuker vindt dan school, en zet zijn charmes in. Eerst liefjes, en dan steeds dwingender. “Ouw-regg!!” is het enige wat mijn oren nog kunnen horen. Het is mij volkomen duidelijk. Jesse moet en zal naar Ballorig. Maar helaas voor hem, rijden we door, wat uitmondt in een hysterische schreeuw-partij. Ik herhaal nog een keer dat ik hem gehoord heb, en dat ik weet dat hij naar Ballorig wil. Zijn geschreeuw stopt acuut. Je ziet de hoop in zijn oogjes groeien. Totdat ik doorpraat, en vertel dat dat NU niet kan (getier), maar dat dat wel een ANDE