Mijn Leven

In tegenstelling tot wat je zou denken, riep ‘de bevrijding’ van de quarantaine juist een vlaag van teleurstelling in me op. Inmiddels was ik namelijk samen met mijn moeder erin geslaagd om ons eigen ritme te creëren en dat ging eigenlijk best heel voorspoedig. Was het intens? Absoluut. Maar was het dan ook wel leuk? JAAA! Zeker weten!!! Daarom wilde ik het ook nog zo graag even koesteren. Het leven op pauze Het was zo heerlijk om even geen afspraken te hebben. Niet te rennen en te vliegen. Zo vaak wenste ik dat de wereld eens even op pauze kon… of dat er iets gebeurde waardoor ik even niets zou hoeven. Nou was dat laatste niet helemaal het geval, maar dat de wereld op pauze ging, dat was duidelijk. Het enige waar ik me op moest richten was mijn gehandicapte zoontje. We hadden verder geen plan, we leefden met de dag, de zon scheen steeds harder, de lucht klaarde en zuiverde, de bomen werden zienderogen groener en de Lente nam een sprongetje in mijn hart. Wat was het leven goed, zo eenv