Mijn Leven

Ze had me gezegd dat ik Jesse NIET mee mocht nemen om haar te halen of te brengen. NOOIT. Ik knikte in stilte, half afwezig verzonken in mijn e-mail. “Ja, dat is goed schatje. Ik snap het.” Even later dringen haar woorden door in mijn hoofd en bedenk ik me dat mijn antwoord niet klopte. Peter heeft nachtdiensten dit weekend, waardoor ik Sarah zelf zal moeten halen en brengen naar het logeergezin. MET Jesse. Ik roep Sarah toe, dat het toch anders zal zijn en dat Jesse mee zal moeten. Ze kijkt boos en keert zich met haar hele houding direct tegen hem,   alsof ze zojuist door hem geslagen is. “Ik wil niet dat hij komt op mijn plekje, dan schaam ik me dood voor hem. Hij doet allemaal boevenstreken en haalt alles overhoop met zijn beslis-oogjes”. Ja… ik snap haar ook wel. Maar soms zijn dingen nou eenmaal zoals ze zijn. De autorit ging redelijk, ondanks het feit dat ze elkaar bleven uitdagen. Zodra we er zijn, sprint Sarah de auto uit en vliegt meteen het huis binnen. Jesse maan ik om in d