Het spijt me

Het spijt me dat we geen leuke dingen meer doen, en dat ik je geen kaartjes meer stuur. Sorry dat ik je verjaardag vergeten ben, en niks van me liet horen. Sorry voor al je onbeantwoorde appjes en smsjes, met data om af te spreken. Data die me aanvliegen, en me vertellen dat het niet kan omdat, áls ik al tijd had, ik er de kracht niet voor heb en liever ga slapen dan mn energie in jou te stoppen. Het spijt me dat ik ondertussen andere dingen deed, terwijl jij je verhaal aan het vertellen was. Het spijt me dat ik niet luister naar al je goedbedoelde adviezen. 

Ik vind het ook jammer dat we geen wijntjes meer drinken, dat we nooit meer lange gesprekken hebben, en onbezorgd in een café belanden. Sorry dat ik in plaats van samen te lunchen, nu spitsuur heb en luiers verschoon. Het spijt me dat ik niet naar je tentamens gevraagd heb, toen ik bezig was met overleven. Het spijt me dat ik onze vriendschap heb verruild voor een kluizenaars leven, en dat mijn kinderen jouw plek innemen. Het spijt me voor het afzeggen van onze afspraak, omdat ik weer eens naar het ziekenhuis moest. Het spijt me dat we niet meer samen films kijken, maar dat ik nu op youtube zoek naar slaap methodes. Het spijt me dat de ritjes naar jouw huis, verruild zijn voor ritjes naar specialisten. Het spijt me dat ik nooit reageer, terwijl ik niet eens werk heb. Het spijt me dat we geen avondjes samen in pyama meer doorbrengen op de bank, en dat ik in plaats daar van iedere avond uitgeblust in mn eentje op de bank in slaap val. Het spijt me dat ik je nergens meer bij betrek, en meer contact heb met alle hulpverleners. Sorry voor al die keren dat jij met me wilde bellen, en ik de telefoon liet gaan, omdat ik voor de zoveelste keer mijn kind moest troosten, of zelfs gewoon lusteloos voor me uit zat te staren. Het spijt me dat mijn kerstkaart al 3 jaar via facebook gaat, terwijl jij me trouw een echte blijft sturen. Sorry voor het vergeten van al de dingen waar je me de laatste keer uitvoerig over verteld hebt, en dat ik even niet meer weet wat voor werk je nou deed… of was het nou een opleiding?
Sorry voor mijn afwezige blik, en voor mijn trage antwoorden.


Sorry dat ik mijn eigen leven nu even belangrijker vindt dan dat van jou, en dat ik niet meer langs kom…  Het spijt me dat het leven wat jij hebt, in de verste verte niet lijkt op dat van mij. Het spijt me voor alles wat ik voel, en dat ik even nergens meer in geïnteresseerd ben. Het spijt me dat ik zo’n waardeloze vriendin ben, en dat de prioriteiten die ik stel, niet zijn zoals jij ze graag ziet.
Het spijt me dat mijn kind gehandicapt is.

Het spijt me….