Mijn lieve oma, heen gegaan. Ze was al zo kwetsbaar en fragiel. Haar hart kon het ook niet veel langer houden. Dat wisten we allemaal.
Toch ben ik blij dat ik haar laatste hoofdstuk mocht meemaken, en dat ik haar écht heb leren kennen. Een gezicht achter de traditie en de regels van "hoe het hoort". Het maakte mij bewust van een vrouw, een persoon, in plaats van een ver familielid.
Zo blijkt dat ik ook nog es op haar lijk. Raakvlakken heb. Dingen die anders stilzwijgend verborgen waren gebleven. Maar gelukkig heeft mijn omaatje daar niet voor gekozen. Ze is gaan léven sinds de dood van mijn opa. We zijn een soort van "dichterbij"aan gegaan, wat maakte dat dit afscheid nu óók dichterbij kwam.
Zo aandoenlijk, om dat mensje te zien liggen. Op. Aan het einde van haar leven gekomen. Stilletjes, kreunend. Het doet me wat. Ik weet niet wat ik zeggen moet, want het komt niet meer goed. En ze wordt niet meer beter. Dingen die je anders maar gauw zegt, omdat je nog hoop hebt. Hoop voor een betere dag. Maar voor een hart dat op is, komt geen betere dag. Dus wat rest je dan nog te zeggen?
Ik heb maar gewoon haar handen gepakt, en haar aan gekeken. Meer niet.
En later, toen ik weer thuis was, heb ik m'n emoties op papier gezet.
Ik zal het met jullie delen:
Zandloper
Het leven is op, je dagen voorbij
Je hart tikt
de laatste uren weg.
We weten niet
of morgen nog komt
Ik voel me bedrukt
geraakt door het eind.
Je oude lijf
nog prachtig en mooi.
Je huid
rimpelig, maar zacht
Je koude handen
moe en slap
Verliezen hun laatste kracht.
Ik pak ze vast
wil ze verwarmen.
Maar het zand is op
de loper leeg.
Dat was het dan. Mijn oma. Ik zal je humor missen. De manier waarop je in het leven stond zal ik onthouden. En ik ga alvast doen, wat jij pas op het laatst deed. En dat is genieten van het leven. Per dag leven, omdat het zomaar de laatste kan zijn. De kleine dingetjes zien, en verliefd worden op vriendschap, warmte en God.
Oma, ik ga
een advocaatje nemen
Op jou
Ondanks dat ik
er niet van hou
Tot over een hele lange poos
Dan zie ik je weer
Als ik zélf aan het eind ben
en het leven niet meer gaat.
Dan zal ik aan je denken
En aan je advocaat. ;-)
Lin.
Toch ben ik blij dat ik haar laatste hoofdstuk mocht meemaken, en dat ik haar écht heb leren kennen. Een gezicht achter de traditie en de regels van "hoe het hoort". Het maakte mij bewust van een vrouw, een persoon, in plaats van een ver familielid.
Zo blijkt dat ik ook nog es op haar lijk. Raakvlakken heb. Dingen die anders stilzwijgend verborgen waren gebleven. Maar gelukkig heeft mijn omaatje daar niet voor gekozen. Ze is gaan léven sinds de dood van mijn opa. We zijn een soort van "dichterbij"aan gegaan, wat maakte dat dit afscheid nu óók dichterbij kwam.
Zo aandoenlijk, om dat mensje te zien liggen. Op. Aan het einde van haar leven gekomen. Stilletjes, kreunend. Het doet me wat. Ik weet niet wat ik zeggen moet, want het komt niet meer goed. En ze wordt niet meer beter. Dingen die je anders maar gauw zegt, omdat je nog hoop hebt. Hoop voor een betere dag. Maar voor een hart dat op is, komt geen betere dag. Dus wat rest je dan nog te zeggen?
Ik heb maar gewoon haar handen gepakt, en haar aan gekeken. Meer niet.
En later, toen ik weer thuis was, heb ik m'n emoties op papier gezet.
Ik zal het met jullie delen:
Zandloper
Het leven is op, je dagen voorbij
Je hart tikt
de laatste uren weg.
We weten niet
of morgen nog komt
Ik voel me bedrukt
geraakt door het eind.
Je oude lijf
nog prachtig en mooi.
Je huid
rimpelig, maar zacht
Je koude handen
moe en slap
Verliezen hun laatste kracht.
Ik pak ze vast
wil ze verwarmen.
Maar het zand is op
de loper leeg.
Dat was het dan. Mijn oma. Ik zal je humor missen. De manier waarop je in het leven stond zal ik onthouden. En ik ga alvast doen, wat jij pas op het laatst deed. En dat is genieten van het leven. Per dag leven, omdat het zomaar de laatste kan zijn. De kleine dingetjes zien, en verliefd worden op vriendschap, warmte en God.
Oma, ik ga
een advocaatje nemen
Op jou
Ondanks dat ik
er niet van hou
Tot over een hele lange poos
Dan zie ik je weer
Als ik zélf aan het eind ben
en het leven niet meer gaat.
Dan zal ik aan je denken
En aan je advocaat. ;-)
Lin.
Reacties
Een reactie posten
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.